Ülkemizde kentlilik bilinci

son yıllarda girdi gündemimize.  

Yeterli olmasa da bile az biraz

yerleşti hatta popülerleşti!

Kimi illerde ve ilçelerde,

belli ölçülerde gelişti ve

Yaşama da geçirildi.

 

Kentlilik bilinci,

Bir şehrin ya da bir kentin,

içinde yaşayanlar tarafından

nasıl kullanılması ve de nasıl

sağlıklı, dengeli gelişmesi

gerektiğiyle ilgili her şeyi

içine almakta, kapsamakta.

 

Kent, kentlilik, kentli birey,

kentlilik bilinci denildiğinde

hepsi birbiriyle ilgili, ilişkili.

 

“Kent” denilen yerleşimler,

bilinen bütün geçmişiyle gelen

değişik katmanların üst üste

kurulması sonucu oluşturulan

fiziksel, mekansal ve toplumsal

bir alandır.

Ancak kent, yalnızca fiziksel bir

mekan olarak da görülmemelidir.

Oradaki en başından beri süregelen

yaşamın doğal, toplumsal, ekonomik

ve kültürel değerlerin, ölçütlerin

tümünü, tamamını kapsar.

 

Kentlilik ise, o kentte yaşamanın

gerektirdiği koşulları, kriterleri

benimsemek ve özümsemektir.

Bir kentte yaşayan bireylerin,

kentine uyumlu ve kentine ait

tavır, tutum ve davranışlar

gösterip sergilemeleridir.

Kentine aitlikleridir.

Kentlilik bilinci, kenttekilerin,

kentleriyle ilgili anlamlı, güçlü

bağlar kurup ve de kendilerini,

kentin bir parçası hissetmeleridir.

Kentlerine sahiplik bilincidir.

Göçler, kültürel kökenler ve

başka nedenlerle son yıllarda

kentler karmaşıklaşmakta.

Bu durum, ortak kentlilik

kültürünün oluşabilmesini

büyük ölçüde zorlaştırmakta.

 

Uzun zaman öncesinden beri

Edremit ilçemizde kentlilik,

kentte yaşam kültürü edinme,

yeterince gelişemedi.

Bunun için başlıca sorumluluk,

elbet öncelikle yerel yönetimlerde.

Ayrıca meslek odaları, toplumsal

örgütler ve mülki idarelerde.

 

Bir kentte, ortak bellek oluşmalı

öncelikle.

Ortak bellek, aidiyet demektir.

Kentin tarihsel sürekliliği olan,

içindekilerde anlam ifade eden,

bir yer olması ile ilgilidir.

Zihinlerde biriken ortak anılar,

paylaşılan değerler, inanışlar,

kentte ortak belleği oluştururlar.

İnsanların ilişki kurabilecekleri,

bağlanıp aidiyetlenebilecekleri,

özdeşleşebilecekleri, anımsayıp

özleyebilecekleri yerler, kentsel

yaşam bilincini güçlendirirler.

Ayrıca, kentle ilgili kararlara,

yaşayanların da dahil edilmeleri,

kentsel aidiyeti güçlendirmekteler.

Bunu sağlamalıdır yerel yönetimler.

Kentlilik bilincinin gelişimesi için,

kentteki bireyler arasında sosyal

etkileşimleri güçlendirmek için,

birleştirici düzenlemeler önceler.

Buna yönelik çok yönlü etkinlik,

çaba ve çalışma içine girmelidirler.

Bunları yerine getirirken, kentliliği

önleyici ve kentliliğe zarar verici,

alışkanlığa dönüşmüş süregelen

birtakım davranışları da

kaldırıp önlemelidirler.

Caddelere, sokaklara adeta

el konulmuşçasına su bidonları,

bariyerler, saksılar ve sandalyelerle

el konulup kapatılmasını önlemeliler.

Bu ilkel ve yağmalayıcı tutumla ilgili

esnaflar, sokak sakinleri eğitilmeliler.

Gerekirse cezai yaptırıma gitmeliler. 

 

Toplumda birey gibi davranmayı

öğrenmiş, benimsemiş, özümsemiş

yurttaşların varlığı, kentliliğinin,

kentlilik bilincinin göstergesidir.

Çağdaş belediyecilik bu çizgidedir.

Gözlemlerim o yöndedir ki, evet;

Edremit Belediyesi de bir süredir

böyle bir çabanın içindedir, lakin;

zaman da su gibi ilerlemektedir.

 

YAVUZ CEMİL YAVUZ