Bu haber 360 kere okunmuş. 03/09/2021

Paylaş Tweetle Paylaş Yorum Yap

“EYLÜL!

GÜZÜN AYI-HÜZÜN AYI!

EDEBİYATIN HASAT MEVSİMİ!”

İbranice’de üzüm, bağ bozumu

anlamına gelen “elul”dan gelir.

Hazan mevsimi diye bilinen “Eylül”

edebiyatçılar üzerinde oluşturduğu

duygu yoğunluğu yüzünden en çok

eserin ortaya çıktığı “hasat mevsimi”

olarak nitelendirilir. 

İlkbaharda yeniden canlanan doğanın,

yeşilden sarıya dönüp, canlılığını yitirdiği

eylül ayı, çağrışımları ile hüzün, aşk ve

ayrılığı anlatmakta. 

Bu nedenle hüzün mevsimi diye bilinen

eylül ayında, doğada yaşanan değişim,

duyguların yoğunlaşmasını sağlayıp şiir,

öykü, roman gibi edebi eserlerin ortaya

çıkmasında önemli rol oynamakta. 

Edebiyatımızda “Eylül”ü konulu pek çok

şiir, hikaye ve roman bulunmakta. 

Ağır aşklar ve arkasından gelen ayrılıklar,

yalnızlık ve hüznün konu edildiği şiirler ve

romanlar, edebiyatımızda da hep “Eylül”le

ilişkilendirilip, yaprakların dökülmesi gibi

güçlü benzetmeler oluşturulduğu için,

okuyanları farklı duygulara sürükler. 

Bir şairin dizelerindeki gibi Eylül:

“Aşkı ve ölümü ben bu ayda yaşarım. 

Hem mahzun hem tehditkardır eylül. 

Ben eylülde aşklardan ve kadınlardan

hep korkarım. 

Ben bu yüzden eylülün çıplak beyaz

ayaklarına hep şiir adarım.” 

Eylül ayı, yazar ve şairler için bir yılda

biriktirilen duyguların hasat edildiği

bir dönemdir. 

Mevsimlerin ve çeşitli doğa olaylarının,

insanların ruhu üzerinde etkileri vardır. 

“Eylül” ayı da, güzel şeylerin sonlarına

yaklaşıldığını anımsatır. 

Edebiyatçı, herkesin içindeki duyguları,

derinlemesine yaşayan insandır. 

Bu nedenle yazar, şair ve sanatçıların

çoğu, en çok eseri Eylül ayında verir. 

Bir bakıma, şairin kendisi eylüldür! 

Sararan yapraklarda, yiten gençliğini,

dökülen yapraklarda da ebedi ayrılığın

hüznünü bulur. 

Toplumdaki sıkıntılarla da dertlenen şair,

yazar ve sanatçı, sadece kendisinin değil,

içinde yaşadığı toplumun duygularını,

düşüncelerini de eylülde dışa vurur.

Edebiyatçılara esin kaynağı olan ayların

en güzeli olan Eylül, melankoli, hüzün ve

ayrılıkların ayı olarak kabul edilir. 

“Eylülde aşk, eylülde acı, eylülde yalnızlık

vardır. 

Her şey zordur eylülde, eylülü bu yüzden

severim.”  

Diyen şaire göre, Eylülün sayılı son günleri,

hazan mevsiminin de başlangıcıdır.  

Gittikçe kısalan günler, daha da kısalacak. 

Yaz günlerinin o kavurucu sıcakları yerini

yavaş yavaş tatlı bir serinliğe bırakır. 

Bir başka bahara kadar vedaya hazırlanan

doğada, sarının, kızılın her tonu sarmaya

başlar evreni. 

Yapraklar çaresizce koşturup durur serin

rüzgarların önünde. 

Güzün ayı, hüzün ayı Eylülde… 

YAVUZ CEMİL YAVUZ